Nurhak Bakışlı Oğul

Hey! Nurhak…

Hey! Kalbimizin, sol tarafı,

Hey kıblemiz

Ey! Nurhakların Asil oğlu

Yüreği Şahan oğul

Dağları yatak-yorgan belleyen,

Dağları hayatın özü belleyen oğul.

Eğer gerilla olmak:

Tırnaklarıyla yoktan var etmekse,

Sen dağları tırnaklarınla deldin.

Eğer gerilla olmak bir çağı değiştirmek

Yeniçağlara akmak ise

Sen kucakladığın her anneyi, her babayı

Gözlerindeki ışıkta doğurdun.

Ey Nurhak bakışlı oğul

Eğer gerilla olmak gerektiğinde;

Gerektiğinde vurulmaksa her kuytulukta

Sen her kuşluk vakitlerde vuruldun

Eğer cadde cadde,

Dağ dağ gezmek ise

Eğer işkenceye direnmekse

Eğer hapislik ve sürgünlükse

Sen bağıra çağıra

Sen şen gülüşlerle yürüdün tüm bu yolları

Eğer gerilla olmak hiç olmayacak yerlerde

Ben buradayım demekse:

Hey oğul!!!

Sen Pervari’nin adı bile bilinmez

 Sessiz bir caddesinde

Ben buradayım dedin.

Eğer gerilla gerekirse düşmanın içine sızmaksa

Sen vurulurken düşman elbiseleriyle vurulan ilk gerilla oldun.

Ey Nurhakların bilge, altın oğlu

Eğer fedakârlıksa, eğer gerillacılık katıksız bir duruşsa:

Sen tereddütsüzce indin: yaşamdan ölümün kıyısına,

Ölümün kıyısında yeni bir yaşam bırakarak

Eğer gerilla katıksız bir katılışsa hayata

Sen tıpkı aşk gibi karşılık beklemeden sevdin dağları

Bir kızı sever gibi..

Ey gözümün nuru

Ocağımızın şen sesi,

Güler yüzlü, yangın yürekli

Sevda bakışlı, aşk kokulu

Şafak duruşlu,

Nurhak boylum

Nergis kokulu oğlum,

Kalbini fırtınalı göllere batıran oğlum

Şimdi hangi caddeye ses versem

Sesim bana geri dönüyor.

Şimdi hangi dağa gidip bakışlarını arasam,

Benim bakışlarım bana geri dönüyor.

Ey kaderini benim yaratamadığım,

Benim kaderimi belirleyen oğul:

Şimdi hangi yüze baksam,

Senin görürüm.

Her sokağın tenhalığında;

Gerilla sesleri duyarım.

Ey oğul.

Ey oğul yönümü ne Allaha ne kula çevirir oldum

Yönüm senden yana dağlara döner her vakit.

Kirpiklerim;

Aksakalım bir bıçak oldu da;

Yavaş yavaş değil,

Hızla doğrar oldu kalbimi.

Ey beni babası gibi kucaklayan; oğullarım kızlarım..

Nende canım bu kadar acır?

Neden bu kadar çöker omuzlarım?

Eğer bir gerillanın;

Eğer bir devrimcinin babası olmak

Tüm bunlara eyvallah demekse,

Derim oğullarım, kızlarım..

Bakma sen bana öyle oğul.

Görmeyeyim o gülen gözlerinde hüzün.

Bakma sen bana:

Ellerim, kalbim, bakışlarım topraklarıma değmediğindendir,

Bu sessiz haykırışlarım.

Eğer en yüce, en tartışmasız devrimcilik,

Geleceğe anlamlı bir not bırakmaksa:

Sen en güzel notu bıraktın.

Asker elbisesiyle vurulan ilk gerilla olarak

Beni kendinden doğurdun.

Eğer bir gerillanın babası olmak

Yağmura fırtınalara açmaksa bedenini

Açırım oğul.

Eğer bir gerillanın babası olmak

Güneşte kavrulmaksa,

Eğer bir gerillanın babası olmak,

Yüreğini kızgın yağa batırmaksa

Her gün batırıyorum kalbimi en kızgın yağlara

Eğer gerilla babası olmak; sürgünlükse

Sürgünlüğe de eyvallah derim.

Yeter ki sen rahat uyu.

Yeter ki, toprağında boy veren kardelenlerin kokusu gelsin bana.

Sen bil ki oğul, onurlu hayatın;

Benim namusumdur.

Tutmayan ellerime direnç,

Çöken omuzlarıma kuvvettir,

Görmeyen gözlerime ışıksın oğul.

Eğer gerilla babası olmak;

Parça parça olmak

Ve toplamaksa tüm parçalarımızı

Toplarım oğul.

Kavganın özünden öperim…

Baban İbrahim Gezer